Mijn kinderen hebben continu ruzie!

Gefeliciteerd met je ruziënde kinderen!

Het klinkt misschien wat vreemd dat ik je feliciteer met het feit dat je kinderen ruzie maken. En toch doe ik het. Weet je waarom? Omdat ruzie maken met elkaar ontzettend leerzaam is! En daarnaast wordt er alleen ruzie gemaakt met iemand waar je om geeft, iemand die jou pijn kan doen. Dus eigenlijk is het hartstikke mooi, jouw ruziënde kinderen, want ze geven om elkaar!

Daarnaast zijn er nog veel meer voordelen aan ruzie te benoemen. Je kinderen leren door ruzie maken namelijk veel sociale vaardigheden zoals eigen grenzen aangeven, de grenzen van een ander accepteren, ze leren argumenteren en ook om het weer goed te maken. En dit zou nou precies de vaardigheden die je je kinderen graag mee wilt geven.

Toch kan het zo vermoeiend zijn als je kinderen elkaar voor de zoveelste keer in de haren vliegen. Het zijn ook vaak net die momenten dat jij even je rust wilde pakken, of dat je net bezig bent om het eten voor die avond klaar te maken. Van die momenten dat je eigenlijk geen rust, geen tijd en vooral geen zin hebt om weer eens een ruzie te moeten sussen. Want dat is wat de meeste ouders doen, kinderen uit elkaar halen of als een soort scheidsrechter er tussenin gaan staan. En meestal heeft dit maar weinig effect. Bij het uit elkaar halen zie je vaak dat de kinderen elkaar toch weer opzoeken, dat werkt dus niet. En wanneer je er als een scheidsrechter tussen gaat staan, kies je meestal een kant en veroordeel je de ander. Het kind dat je op dat moment veroordeelt, voelt zich al snel buitengesloten en dat is ook niet wat je wilt bereiken.

Maar wat kan je op zo’n moment dan wel doen? Allereerst is het heel belangrijk om te kijken naar het patroon, op welke momenten ontstaan de ruzies meestal? Is dat bijvoorbeeld aan het einde van de dag, wanneer jijzelf en je kinderen al wat vermoeider zijn van de dag? Of ontstaat er meestal ruzie over hetzelfde onderwerp? Hoe voel jij je op het moment dat de ruzies ontstaan, was je al wat vermoeider of geïrriteerd? Zodra je hier meer over weet kan je met dit specifieke ding aan de slag.

Daarna is het belangrijk om even te observeren hoe de ruzie verloopt. Doen ze elkaar pijn? Of maken ze elkaars spullen kapot? Dan kan je beter ingrijpen. Maar zolang dit niet aan de hand is, laat het ze vooral proberen zelf op te lossen. Daar leren ze uiteindelijk het meest van! Vind je dit lastig? Loop dan vooral even weg, want hoe dichter je bij de ruzie bent, hoe meer je geneigd bent om in te grijpen.

Op het moment dat jij het gevoel hebt dat een ruzie uit de hand loopt, is het verstandig wel in te grijpen. Dit doe je vooral wanneer ze elkaar pijn doen of spullen van elkaar kapot maken, maar kan ook wanneer ze bijvoorbeeld tegen elkaar blijven schreeuwen zonder dat er iets uit lijkt te komen. Voel het vooral zelf aan wanneer je het idee hebt dat de kinderen wat hulp kunnen gebruiken om de ruzie op te lossen.

Wat kan ik doen bij een ruzie tussen mijn kinderen?

Het allerbelangrijkste is jou manier van communiceren met je kinderen. Vraag aan het ene kind wat er gebeurd is, en doe dit uiteraard ook naar het andere kind. Vervolgens kan je aan beide kinderen vragen wat ze graag zouden willen, om vervolgens een oplossing te zoeken die voor beide kinderen goed voelt. Ik zal hier onder een voorbeeld geven van zo’n gesprek.

Mijn twee meiden hebben ruzie, en ik hoor dat ze blijven schreeuwen naar elkaar. Een van de twee begint de ander nu ook te slaan dus tijd om naar ze toe te lopen en te kijken waar ik ze in kan gaan begeleiden. Voor de duidelijkheid noem ik het ene kind A, en het andere kind M.

Ik: Lieve meisjes, ik zie dat jullie ruzie hebben. Kan ik ergens mee helpen?

A: Zij heeft mijn speelgoed afgepakt!

M: Dat is niet waar, ik was er al mee aan het spelen!

Ik: Volgens mij willen jullie allebei heel graag met dat speelgoed spelen, klopt dat?

A en M tegelijk: Ja!

Ik: Oké, jullie willen daar dus allebei mee spelen, hoe kunnen we dit oplossen?

A en M denken allebei na.

A: Ik eerst en als ik dan klaar ben mag M.

M: Maar ik wil ook eerst.

Ik: Jullie willen allebei als eerst.

A: Ja

M: We kunnen ook samen eerst!

A: Ja!

Ik: Hé, dat is een goed idee!

A en M beginnen samen te spelen met het speelgoed.

Zoals je kan lezen, heb ik in deze situatie geen partij gekozen, en ik heb alleen maar gevraagd en herhaalt. Ik heb niks voor hun ingevuld of een oplossing bedacht. Met de eerste paar zinnen geef ik ze de ruimte om te vertellen wat er is gebeurd en wat ze graag zouden willen. Hiermee voelen kinderen (en volwassenen trouwens ook) zich gehoord, zonder dat er gelijk een oordeel is over hun gevoel en mening. Wanneer een kind zich gehoord voelt, zal je zien dat het gelijk al een stuk kalmer is, waarna het op een rustige manier mee kan en wil denken aan een oplossing. Dit klinkt nu misschien allemaal heel makkelijk, maar dat is het zeker niet. Het kost echt oefening om op deze manier met je kinderen te praten, om ze te begeleiden in een ruzie zonder een kant te kiezen en zonder iemand te veroordelen. Geef jezelf die tijd om te oefenen!

Nog even een reminder: onthoudt dat ruzies met broers/zussen heel normaal en zelfs heel belangrijk zijn, ze krijgen alle gelegenheid om te oefenen met hun sociale vaardigheden, en daarnaast versterkt het de band tussen de kinderen. Zolang ze elkaar fysiek geen extreme pijn doe of spullen kapot maken, laat ze maar lekker ruzie maken met elkaar!

Ik wens je veel succes met je kinderen, want het kan een flinke uitdaging zijn wanneer je kinderen continu elkaar in de haren vliegen. Weet dat je als ouder niks verkeerd doet. Hoe lastig het ook kan zijn, ruziënde kinderen horen ook bij het opvoeden.