Je moet eerst naar mij luisteren voordat ik naar jou luister!

De frustratie kan hoog oplopen als je het gevoel hebt dat je kind niet naar jou wilt luisteren. Irritatie en boze gevoelens komen naar boven, en misschien sta je zelfs wel iets harder dan je zou willen te schreeuwen tegen je kind. Ontzettend vervelend want hoe moeilijk kan het nou zijn voor je kind om eerst even te luisteren?

Dat antwoord is eigenlijk heel simpel. Voor je kind is dat echt heel erg moeilijk. Jij vindt het al lastig om je kind eerst te laten praten (jij wilt graag eerst wat zeggen), voor je kind is dat nog veel moeilijker. Je kind wil jou ook iets vertellen, maar hij heeft veel meer moeite om zijn impulsen onder controle te houden. Je kind is daar nog veel minder ver in geoefend dan dat jij bent.

Daar komt ook nog bij dat als jij per se wilt dat je kind eerst luistert voordat hij zijn verhaal mag vertellen, hij zeer waarschijnlijk niet eens echt goed naar jou kan luisteren. Hij zit namelijk zo vol in zijn hoofd met zijn dingen, dat moet er eerst uit voordat hij in zich op kan nemen wat jij hem mee wilt geven.

De uitdaging ligt er dus in dat jij jouw verhaal even aan de kant kunt zetten, je kind eerst zijn verhaal laten vertellen en daarop reageren. Dan is zijn hoofd leeg en is er ruimte ontstaan om naar jou te luisteren.

Wat speelt er bij jou?

Maar, er zijn natuurlijk nog een aantal dingen die interessant zijn om te onderzoeken bij jezelf wanneer je in zo’n situatie bent beland.

Het eerste wat je je af kunt vragen hangt samen met wat ik hierboven al heb beschreven. In hoeverre luister jij naar je kind? Niet alleen in de situatie waarin je op zo’n moment zit, maar ook op andere momenten. Luister je met je volle aandacht, zonder afleiding van andere dingen? Lukt het je te luisteren zonder het gevoel te hebben dat je een antwoord moeten geven?

Wanneer jij (bijna) altijd met je volle aandacht bij het verhaal van je kind kunt zijn, geef je een voorbeeld aan je kind. Namelijk hoe je echt luistert naar iemand. Dit neemt je kind niet van de ene op de andere dag over, maar wanneer je dit blijft doen gaat je kind je vanzelf nadoen.

Wat ook goed is om bij jezelf na te gaan, is in hoeverre luister jij naar jezelf? Jouw kinderen zijn je grootste spiegels. Ze spiegelen jou in alles wat jij doet. Ze voelen aan alles dat je niet naar jezelf luistert als dit daadwerkelijk het geval is, en houden jou een spiegel voor door ook niet naar jou te luisteren. Dus luister jij naar jezelf? Geeft jouw lichaam en jouw mind een behoefte aan die je negeert? Zijn er processen in jou die om heling vragen maar neem je daar de tijd niet voor?

Ik ben heel benieuwd wat deze overdenkingen met je doen. Dus voel je welkom om ze te delen, zeker als je voelt dat dit iets is waar je wat mee wilt gaan doen.

Klik hier om contact op te nemen.

Voel je welkom!